Nieuw ritme

De zon schijnt nog naar binnen als Ted naast mij een filmpje aan het kijken is. Het is 9 mei. We zijn net thuis na een reis van 16 dagen waarin we half Europa in rap tempo doorkruist hebben. Met auto, bus, heel veel boot en vliegtuig. Het was een echte roadtrip die ons nog lang zal heugen. 

Vol lieve mensen en ontmoetingen, emoties en nieuwe ervaringen in grote steden.

Nederland ook weer met andere ogen bekeken. Wat was het groen! Wat is het vol. 

De fam vakantie van een week was een jaar geleden al gepland, omdat het een familie aangelegenheid betrof. Dat we in de tussentijd hadden besloten naar het Noorden van Europa te vertrekken konden we toen nog niet weten. Dat de auto voor APK alleen in NL terecht kon, precies in die periode, wisten we ook nog niet. Dus hebben we aan die familie vakantie een paar dagen Nederland geplakt. En zijn we met de auto gegaan. Het was me een avontuur. Een mega auto trip. Weer een rollercoaster. Eentje die we in het lijstje van dit jaar bij kunnen plakken. Check!

Terug naar Ted. Hij zit nog op zijn gemakje als ik toch even check hoe laat het is. 22.00u?! Naar bed jij! We zitten nog in een halve jetlag zonder jetlag te hebben gehad, het vele reizen, weinig slapen, het zuid- Europese ritme wat we ons in een week eigen hebben gemaakt én het feit dat het in 2 weken tijd hier ineens 1,5 uur langer licht is, maakt dat we ons lichtelijk gedesoriënteerd voelen. Ineens zitten we weer in Noorwegen. Op de Austvikvegen. Waar we net 5 weken woonden voor vertrek.

Is het licht tot 23.00u en start de dag weer om 04.00u. Nu al.

Hoe is dat straks in juni en juli? Korte nachten, zo zonder verduisterende gordijnen. Prio nr.1 deze week: gordijnen ophangen, daar waar ze nog niet hingen. Onze nieuwe leefwereld opnieuw verkennen. Landen. En slapen. In eigen bed. Check.

We maken kennis met Noorwegen in de lente.

We zijn 16 dagen weggeweest en de lente is begonnen! Eindelijk. De knoppen die voor vertrek op springen stonden, zijn opengegaan. Bloemen, bloesems en heerlijke kruidige geuren mengen zich met zilte zeelucht. Vogels vliegen en fluiten. Wat een verademing na al die stilte en kou van de winter.

Heel voorzichtig en met enige terughoudendheid heb ik vandaag de dikste winterjassen, mutsen en handschoenen opgeborgen. Zou het kunnen?

Vandaag hebben we in t-shirt voor het eerst buiten gegeten… Weer een mijlpaal!

Je wordt hier steeds verrast qua weer. Ik vertrouw op de lente en het groen. En ik wil ruimte op de kapstok.

We komen thuis in ons nieuwe huis. Wat maakt thuis?

Een vraag die hier actueel is. Ben je thuis als je enkel bij de mensen bent die lief zijn? Maakt het huis thuis? De omgeving, of toch de combi van alles? Wie stel je de vraag. Onze kinderen zijn heel duidelijk; óns thuis is in Nederland. Dat heeft de kleur die we leuk vinden, daar heb ik ‘ mijn’ kamer, daar zijn mijn echte vrienden en familie. Voor hen is het heel duidelijk de combi. Met het huis - en onze fijne tuin- als belangrijkste voorop. Dat huis - thuis- missen we ook. Dat kan niet anders. En na dit pittige intermezzo nog meer.

Maar kunnen we op dit moment wat met dat gevoel? Nee. 
We zitten hier. In Florø, op de Austvikvegen. We plukken de dag. 
We leven het NU. We hebben nog het een en ander uit te zoeken.
Veel over het NU gelezen, geprobeerd na te leven, nu doen we dat. En is het goed. De tijd zal het leren. Eerst de zomer meemaken.

Vandaag gingen de kids weer met de schoolbus; Torvmyrane school gaat verder. Nog een week of 5 dan start de sommerferien. Deze week is een feestweek met vrijdag de nationale feestdag in het verschiet. Er moeten optochten geoefend en kleding gepast. 

Willem heeft zijn 10 minuten naar Evoy weer gefietst om verder te gaan met zijn werk. Het bevalt hem super goed. Hij heeft net zijn vaarbewijs voor hoge snelheden - in het Noors- gehaald en wil natuurlijk zijn nieuw verworven vaardigheden uitproberen op het water. Het is stoer en uitdagend werk.

En ik ben weer aan de slag bij de kindjes. Op de Barnehage.

Ik werk op oproepbasis en kan wekelijks aan de gang.

Ik wandel 7.50u van huis weg, zodat ik om 08.00u kan beginnen. Dan ben ik nog ruim 5 minuten op tijd. Kun je het je voorstellen?

Daar werk ik op Base 4: een groep van kids in de leeftijd 4-6 jaar. Want naar school gaan doen ze hier met 6 jaar. Ook iets heel anders.

Tot voor een paar jaar geleden was dat zelfs pas met 7 jaar!

Het schoolsysteem en de mentaliteit is een verhaal apart.

Ik zie grote verschillen en wil de komende tijd vooral blijven observeren. Neutrale bril.

Jeg lære Norsk veldig fort - in rap tempo - op deze manier; want een kleuter wacht niet en is heel duidelijk. ;)

Het is geen rocket science deze baan, het heeft niks weg van wat ik ooit aan ambities had, maar voor nu is het prima. Wat ik niet weet, kan ik vragen; kan du hjelpe meg?

Het geeft houvast in de week, ontmoet mensen, leer de taal en de cultuur. En dat is het waard. 

Op een gewone woensdagochtend gedroogde stokvissen van een touwtje halen, die eigenhandig gevangen, gezouten en gedroogd zijn én dus uitgeprobeerd moeten worden door de kindjes; dat leer je in NL niet.

Leven met en bij de zee is wat ze kinderen hier leren en dat is waardevol. We gaan het ontdekken.

En de komende week? Dan maken we ons dus op voor 17 mei; nationale feestdag. Dat is groots en traditioneel. Daar houden ze hier van. 

Het programma boekje voor Florø lag al in de bus, de parades zijn gepland, de vlag ligt klaar. We laten ons verrassen!

Groen gras in de tuin en geitjes op het eiland! #Lente