In dit Noordelijke deel van de wereld doen we ‘zo nu en dan’ een nieuwe voedselervaring op. En dat is zacht uitgedrukt.
Iedereen weet dat als je in een ander land bent, je te maken krijgt met andere gewoontes. Dus ook voeding is anders.
Hier in huis praten we niet in termen van raar, vies of ‘dat wil ik niet’.
Hier hebben we de norm; het is gewoon ánders dan dat we gewend zijn, dus eerst proberen”. Deze mindset helpt enorm in de verwerking. Op vele gebieden
En toch. Deze kwam wél in een hokje: het hokje ‘-super smerig tot aan ranzig toe - nooit meer-‘ : #Surströmming
Zoek het voor de gein eens op Youtube op. Een Zweedse traditie die een collega maar al te graag wilde delen met zijn Internationale collega’s. Het was tenslotte een ‘derde donderdag in augustus-traditie’.
En iets te vieren moet je aanpakken. Ook dat is een nieuw motto hier in huize Corput.
Wat surströmming is? Verse haring in blik gestopt, daar (minimaal) een jaar in laten zitten en dan met vers platbrood, ui en gekookte aardappels opeten.
Het ruikt en smaakt zoals je verwacht.
Vis wat een jaar gefermenteerd is, ruikt naar poep. En zo smaakt het ook.
Dit was een heuse opplevelse; belevenis. De ‘Beleefkeuken’ kreeg zo ineens een hele andere betekenis
We hebben het geprobeerd. En het is interessant wat er bij iedereen gebeurd en hoe men reageert… van ons gezin heeft ieder, behalve Ted, want eten met een gasmasker op ging wat lastig, surströmming gegeten. Het was niet te doen.
Onze Zweedse collega vond het echter prima smaken; er gingen 4 broodjes naar binnen… iets met cultuur en gewenning?!
De Noorse collega’s vonden het nagenoeg net zo vies als wij, zij hadden een andere tactiek: Skoll! De vis werd weggespoeld met flinke eenheden aquavit - de Noorse equivalent van jenever- . Ineens gingen er meer broodjes in. ;) De Italiaanse collega? Die weigerde, blokkeerde. Dit ging echt te ver. Zoiets vrijwillig eten, paste niet in zijn hoofd.
Ik was vooral blij dat die ene hap binnen is gebleven. Ondanks de vreselijke lucht in huis een topavond gehad; tranen met tuiten gelachen, super omgeving, heerlijke mensen, nieuwe ervaring opgedaan, samen eten bereidt en dat is tenslotte waar alles om draait; de lol, de gezelligheid, de grappen.
Het leek de Beleefkeuken itself wel ;)
En toen kwam de bedrijfsfamilie avond: krabben eten!
Dat is nog eens anders dan de jaarlijkse bedrijfs bbq. Eigenhandig uit zee gevist.
Ik weet nog niet zo goed wat ik daar van vind. Lekker de zee op; helemaal top.
Echter het vangen, de kop intikken of levend koken... daar vind ik wel wat van.
De fundamenten waar de Beleefkeuken en eerder Voedtadvies op gebouwd zijn puur, eerlijk, gezond en gezellig.
Voeding is meer dan eten alleen, het gaat om beleving, om jezelf Vóeden.
Daarnaast heb ik het jaren gehad over vegetarisch eten en dat doe ik nog heel graag. Echter in dit deel van de wereld is het bijzonder lastig om me hieraan vast te blijven houden. Simpelweg omdat de middelen en maatschappij er in dit deel van Noorwegen niet op ingericht zijn.
Als ik alle avonden bonen wil eten, kan ik er met dat idee komen. Ondanks dol op bonen en hun eigenschappen, is ook mij dat te gortig.
Dus ook hier beweging in visie, mindset en ‘hoe kan het anders’. Hoe blijft het passen bij mijn normen & waarden.
Gedacht met een Noorse visie, is er weinig meer gezond dan een verse vis die een eerlijk leven heeft gehad. Eigenhandig uit zee gehengeld, boordevol Omega-3. Beter kan niet. Sand?!
Genoeg om te overpeinzen. Op naar vele nieuwe ‘opplevelse!’
Foto: Stabben - in de wateren van Florø west- Noorwegen
Commentaires